ලියන පැන්සලෙනුත් ඔබට බොහෝ පාඩම් ඉගෙන ගනන්නට පුළුවන්.
අරුණෝදයේම, තණපත් මත දිලෙන පිනිබින්දු වියැකෙන්නටත් පෙරාතුවම තුරු සෙවණකට වී යමක් ලියමින් සිටි ගුරුතුමා වෙත ශිෂ්යයා සමීප වුණා. 'ගුරු...
අරුණෝදයේම, තණපත් මත දිලෙන පිනිබින්දු වියැකෙන්නටත් පෙරාතුවම තුරු සෙවණකට වී යමක් ලියමින් සිටි ගුරුතුමා වෙත ශිෂ්යයා සමීප වුණා. 'ගුරු...
ජීවිතයෙන් තොර ආදරයක් නෑ.' ආදරේ කරන්න ජීවවත් වෙන්න ඕන. ජීවිතයක් නැති තැනක ආදරයක් උපදින්න විදියක් නෑ. ඔය කතා බොරු නෙවෙයි. හුඟාක්...
මේ නගරය මා ඔබ මුණ ගැසුණු නගරයයි මේ නගරය මා ඔබ වෙන් කෙරුණු නගරයයි වැව් ඉවුරේ දිය රළ පෙර සේම බිඳෙනවා නුග ගස් පෙළ අප නැතුවත් තව දලුලනව...
මා ලඟටම තව ලං වෙලා හිඳින්න නිහඩ නුවන් පියා මා සිතාවෝ සැතපෙන නින්දේ නුහු පුර දෝ ප්රියේ පා සුලැගිල්ලේ අදනම් අවදි නොවේ කුසුම...
මේ අනන්ත රාත්රියේ සඳේ නුඹ කොහේ තාරුකා කියන්නකෝ නිදන්නෙ ඈ කොහේ අඳුරේ ගිලී නොපෙනී ගියේ සුසුමයිලු මා ඇගේ යුග නෙත් මගේ කඳුළින් තෙමී තනි...
දන්නවද මේ හිතේ දැන් ඔයා ගැන අංශු මාත්රයක්වත් හැගීමක් නෑ. ඒත්.... අතීතයේ එක්තරා කාලයකදි මං තනිවම ඔයත් එක්කලා කතා කලා..ආදරේ ව...
ඔයා නැතිව ජිවත් වෙන එක මෙච්චර අමරුයි කියල තෙරුනා නම් මන් ඔයාට පනටත් වඩා ආදරය කරන්නෙ නැ රත්තරං... මන් දන්නවා එක ඔයාගේ වරදක් නෙවෙ ආදරය ස...
ආදරය.... හරි පුදුම හැගිමක් නේද.. කොයිතරම් නම් ආදරයත් එක්ක සිහින මවන්න ඇත්ද...විස්තර කරන්න තරම් වචන මන් ලග නැ. එ සිහින සැබැ කරගන්න උත්ස...
මේ වැස්ස....මම කොහොම අමතක කරන්නද... ඒ තරම් අපේ ආදරේ ගැන දන්න කවුරුවත් නැතුව ඇති... වැස්සෙම පටන් අරගෙන වැස්සටම දියවෙලා ගිය ආදරෙන් ...
සුපෙම් හැඟුම් ඔබෙන් එපා..... මිතුරු දම් විනා.... නවුකාවකි ඔබ ඈත සමුදුරේ.... මා පහන් ටැබයි මෑත ගොඩබිමේ... ගීතයේ...
දිනක් සරසවියක් තුල මුහුකුරාගිය ඇදුරුතුමන්ලා දෙදෙනෙකු හිස්වගිය සරසවි ශාලාවක් තුල යම්කිසි කාර්යයක නිරත වෙලා ඉන්නවා. එකපාරටම නොසිත...
මම මේ කරන දේ කොචිචර දුරට හරිද වැරදි ද කියන එක ගැන මම දන්නෙ නැහැ.මට ඕනේ මගෙ කෑලි කෑලි වලට කැඩිලා ගිය හිත ආයෙත් හදා ගන්න නෙමේ. මොකද ඒක ...
මගේ පුංචි රෝස මලේ මමයි නුඹේ වියපත් බඹරා.. නුඹ හීනෙන්වත් නොදකින කුමරා කළුවර රෑ හඳක් වගේ අහසේ නුඹ ඉන්නවනම්.. ආසයි මම නොකී කවිය නුඹ...
එදා ආදරයෙත් සංගීතයේත් අපුරු එකතුවක් වුනු ලස්සන ගීතයක්.හැමෝම අහල ඇති.. හන්තානට පායන හඳ ලස්සනයිද කියන්න.. මා නොදකින ඒ පුරහඳ ඔබට හැකි...
කැමිලියා මල් සුවදට සද කෙමි මත පා තිය තිය // මගෙ කුටියෙ කවුලු දොරින් නිදි බින්ද දෑස ඒ ඔබමද සින්ඩරෙල්ලා නිදි බින්ද දෑස ඒ ඔබමද සින්ඩ...
පිපුනු මලක හැඩ දැල සලා සිතුම් විහග කැල වසග කරා මගතොට රැදි නෙත් දහක් වසා මතකද අප නෙත් කතා කරා කවුරුද ඔබ මා ඉන්නේ කොතනා නොම විමසා පෙ...
කොහේ නුබ නතර වී කාට හෝ ජීවිතය දි තුටින්නම් මට ඒ ඇති මගේ නොවුනට කම් නැති නුබ...// උන්නදා අපි අපේ වී නුබ දුන්නු සෙනෙහස අරැමැති ලෝ...
ඔබට නොහැක මගෙ සෙවනට එන්නට ... මටද නොහැක මල් විමන් තනන්නට නමුදු සොඳුරේ මේ සුවිසල් අහස යට.. අපේ සුසුමන් හමුවෙලා මුමුනනු ඇත.. අත...